Nieuw-Zeeland: lekker actief doen en vooral heel veel foto's

Na Sri Lanka zijn we via Hong Kong naar Nieuw-Zeeland gereisd. Natuurlijk wilden we dan ook graag een aantal dagen in Hong Kong doorbrengen en dat hebben we dan ook gedaan. We hebben daar de meeste toeristische trekpleisters bezocht zoals de Man Mo Temple, SoHo en Victoria Peak. Ook zijn we met de starferry naar de overkant (Kowloon) gevaren om te kijken bij de lichtshow en naar de Temple Street Night Market te gaan. We konden het natuurlijk ook niet laten om nog even een Aziatische vismarkt te bezoeken, heerlijk hygiënisch...

Tijdens ons verblijf was er ook een gigantische bloemenshow, erg leuk om te zien. Waar de hotels redelijk duur zijn in Hong Kong, viel het ons op dat het eten en de entreegelden erg goedkoop waren. Een fijne meevaller voor ons budget. Waar Bram zich vooral erg over heeft verbaasd is het gebruik van bamboe in deze landen en dan specifiek in de bouw als steiger. Heel interessant om gigantische steigers te zien gemaakt van alleen bamboe (zie ook foto beneden). Voor ons was Hong Kong erg leuk maar vooral heel druk na een rustig Sri Lanka.

Dan Nieuw-Zeeland... Britt vroeg ons om Nieuw-Zeeland te beschrijven en ik kon niet zo direct de juiste woorden vinden dus ik keek naar Bram en het enige dat hij kon zeggen was 'onbeschrijfelijk', en dat is het! De natuur is prachtig hier. De afgelopen twee weken hebben we op het Noordereiland doorgebracht en we worden elke dag verrast met andere uitzichten. Het klinkt misschien stom maar het gras is hier echt groener dan thuis en de lucht is wel heel mooi blauw.

We zijn begonnen vanuit Auckland richting Northland, naar Opononi en via Paihia terug naar beneden. De eerste dagen waren vooral erg relaxed met veel zee en strand en ontzettend mooie zonsondergangen. In Paihia hebben we een 6 uur durende wandeling gemaakt door mangroves, over het strand en door beschermde kiwi-bosgebieden. We hebben gelukkig ook een kiwi voorbij zien rennen.

Daarna zijn we naar Coromandel gereden en daar heeft Bram zijn eigen hot tub gegraven bij Hot Water Beach. Een ondergrondse rivier zorgt hier voor heet water dat omhoog komt bij het strand en met laag tij kun je dan je eigen hot tub graven.

Bram met zijn schep tussen de andere toeristen.

Nadat we al enigszins kennis hadden gemaakt met de ondergrondse krachten van moeder natuur in Coromandel door het eigen hot tub graven, werden we helemaal verrast in Rotorua. Zodra je daar binnen rijdt begint de hele auto al naar rotte eieren te stinken van de zwavel daar in de grond. Eerst naar Kuirau Park waar we overal rook tussen de bomen door zagen komen. Wanneer je dichterbij gaat kijken zie je allemaal kolkende modderpoelen die lijken te leven. Er komt een stoom vanaf door de hitte en vooral ook stank.

We zijn ook naar Thermal Valley geweest met de daarnaast gelegen Lady Knox geiser, die 1x per dag geiser-viagra krijgt (waspoeder) om zo de uitbarsting te reguleren. Thermal Valley bevatte nog veel meer pruttelende modderpoelen en dampende stenen. Ook zien we er de Champagnepool met zijn mooie kleuren. Het is heel onwerkelijk om te zien wat de natuur allemaal kan doen en hoe vulkanische activiteit dit soort aparte stukjes landschap kan ontwikkelen.

Stomende Champagnepool

En na al dat bezichtigen had ik wel zin in wat ontspanning; paardrijden! Tot mijn eigen verbazing kreeg ik Bram ook nog zo gek om mee te gaan en dus maakten we een bijna 2 uur durende Native Bush Trek door de valleien van Roturua en naast 3 meren. Een geweldige buitenrit en heerlijk om eindelijk weer eens op het paard te zitten. Kwam ons anti-diefstaltasje toch nog van pas om zo veilig de camera mee te nemen.

Voor mij wel apart om mee te maken want we werden begeleid door twee Duitse meisjes die dit tijdelijk als vakantiewerk deden. Nu was ik de toerist en waren de rollen omgedraaid ten opzichte van mijn vrijwilligerstijd in Zuid-Afrika. Ik was wel benieuwd want het zou Bram zijn eerste keer worden en dan ook nog direct alleen een buitenrit maken... Halverwege vroeg een van de meisjes of we wilden galopperen en Bram zei ja! Dus hun eerst met zijn tweeën; eerst in draf en toen in galop. En ik maar kijken of hij bleef zitten, maar hij redde het helemaal tot op de heuvel. Toen zelf nog met een rengalop met het andere meisje erachteraan, het leek weer even of ik op Liesje was aan het rijden. We hebben een hele toffe morgen gehad en toen ik Bram vroeg wat hij ervan vond zei hij: 'dat uhm galop, dat wil ik wel meer doen'.

De Tongariro Alpine Crossing (gaat dwars door 'Mordor' van Lord of the Rings) zal ik niet snel vergeten. Wat een dag! Een tocht van bijna 20 km tussen vulkanen en gesteente. Er staat 7-8 uur stevig doorlopen voor de tocht aangezien je van 1100m naar 1886m moet klimmen en dan terug naar 800m. We vertrekken al vroeg in de ochtend en zien Mount Ngauruhoe (Mount Doom) dus nog met zonsopgang. De tocht is erg zwaar, maar het landschap is prachtig en onwerkelijk. Het is een heel apart gevoel om naast vulkanen en kratermeren te lopen.

Bij de Te Maari vulkaan wordt duidelijk aangegeven dat je op eigen risico het actieve vulkanische gebied betreedt. Je ziet de stoom uit de vulkaan komen en de laatste uitbarsting was nog in 2012. De wandeling was dan ook zeker de moeite en de blaren waard. Het weer is ons erg goed gezind, we hebben eigenlijk continu zon en ook tijdens deze wandeling was het weer perfect.

De afgelopen twee dagen hebben we doorgebracht in Hawke's Bay met zijn prachtige wijngaarden en Art Deco wijken. Napier is in 1931 helemaal verwoest door een aardbeving en daarna terug opgebouwd in Art Deco stijl. Het geeft een heel aparte sfeer aan het stadje en het lijkt een beetje op Miami hierdoor. Ook hebben we een groot deel van de wijnroutes afgelegd en natuurlijk de bijbehorende proeverijen op de wijngaarden meegepakt. Mission Estate Winery was toch wel de grootste (is ook de oudste) met hun imposante gebouw en geweldig uitzicht.

Mission Estate Winery

Morgen gaan we de familie van Bram opzoeken en daarna gaan we met de ferry naar het Zuidereiland om daar lekker twee weken rond te reizen. Dankjewel voor het lezen van de blog en ontzettend leuk dat jullie ons zo blijven volgen. De statistieken laten zien dat er vaak tot wel 50 mensen per dag op onze blog kijken, erg tof! Tot op het Zuidereiland...

Sri Lanka zit vol contrasten, in geuren en kleuren

We hadden nog een paar laatste dagen in Maleisië, voordat we via Singapore naar Sri Lanka zijn gevlogen. Malacca is een kleine stad in het zuiden van Maleisië en is bekend van de Straat van Malacca. Hier is de Indische Oceaan op zijn smalst tussen Sumatra, Indonesië, en Maleisië. Bij aankomst blijkt de stad hierdoor een gewilde strategische locatie te zijn geweest bij de kolonisten van de 16^e tot de 19^e eeuw. In volgorde hebben de Portugezen, de Nederlanders en de Engelsen hier de scepter gezwaaid, waarvan de Nederlanders het maar liefst 160 jaar hebben volgehouden, tussen 1641 en 1798, in hun zwaarbeveiligde fort. Overal zijn er overblijfselen uit die tijd te zien, zoals grafstenen met Oudnederlandse teksten en een waar Stadhuys.



Links de kerk, in het midden de kloktoren en rechts het Stadhuys, gebouwd door de Nederlanders


Singapore daarentegen is een moderne stad met enkele oude wijken, maar de hoge kantoorgebouwen overheersen hier duidelijk. Het is voor ons een grote overgang, we zijn gewend geraakt aan de overvolle chaotische straten in de rest van Azië. De credit card van Yoni zou hier op ons moeten wachten in het hotel, maar we geven aan de term ‘track and trace’ een nieuwe betekenis. Na een zoektocht van twee dagen vinden we de brief op het hoofdkantoor van Singapore Post, op weg naar het vliegtuig naar Nederland, ‘return to sender’, omdat ons hotel deze tegen onze afspraak in niet aannam.

 

 

Daarna zijn we onze reis vervolgd naar Sri Lanka. Dit land heeft ons hart gestolen. Wat een mooi land is dit. Het land heeft een historie van drieduizend jaar oud. Toen we in Europa nog in berenvellen liepen, werden hier al complete steden en paleizen gebouwd bovenop rotsen en bergtoppen.

Hier trekken we rond met een groep. Na drie maanden kunnen we weer met iemand Nederlands praten en dat is best raar. We hebben geweldige mensen ontmoet en een prachtige tijd gehad, maar we zijn toch ook wel blij dat we weer alleen verder kunnen. We hebben het land erg goed leren kennen door onze geweldige gids, Ajith. Hij heeft in Weert Nederlands gestudeerd en kent ons Limburgse land dan ook goed. Het is leuk om er met hem over te praten. Hij verstaat en praat zelfs een beetje dialect. Ajith, es-toothee, dankjewel!

De mensen in Sri Lanka zijn zeer vriendelijk en behulpzaam, meer nog dan in de andere landen die we hebben bezocht. We zijn hier zelf ook een bezienswaardigheid, zeker als we door kleine stadscentrums lopen waar weinig toeristen komen. Veel mensen zijn arm, en hebben alleen een fiets. Maar 25 procent van de mensen heeft een auto en eenzelfde percentage leeft onder de armoedegrens. 30 procent van de kinderen heeft ondergewicht. Ze vragen ons regelmatig om 'bonbon', snoepjes, die we uitdelen in een schooltje en op straat. Gelukkig zien we enorm veel vooruitgang in het land, er wordt veel ontwikkeld en gebouwd. Sri Lanka is dan ook één van de landen met de meeste vooruitgang ter wereld.

Deze foto laat volgens ons perfect zien hoe we denken over Sri Lanka. Er is nog een lange weg te gaan, maar dit jongetje straalt uit dat er zeker hoop is. Dankjewel Bep voor de mooie foto!

We bezoeken de prachtige gouden grottempel van Dambulla, die bovenop een rots in vijf grotten is gebouwd. Daarna verkennen we op de fiets een vroegere hoofdstad uit de Middeleeuwen, Polonnaruwa. Het is voor mij heerlijk om weer eens op de fiets te zitten, ik voelde me als een kind zo blij!

 

 

Na een paar dagen langs de kust rijden we naar het centrale gebergte. Hier ligt Nuwara Eliya, eerst Little England genoemd, waar de wereldbekende Ceylon thee vandaan komt. Op deze theeplantages wordt nog met de hand geplukt, dit in tegenstelling tot de Cameron Highlands in Maleisië, waar industrialisatie wel al heeft toegeslagen. Een goede plukker heeft op het einde van een werkdag 18 kilo theebladeren geplukt. Zonder oefening is het al moeilijk om een kilo bij elkaar te plukken. Het proces van drogen, fermenteren en sorteren wordt ons uitgelegd in een lokale plantage die zoals alle andere eerst van de Engelsen is geweest. Bij Horton Plains bezoeken we het einde van de wereld, World’s End, waar een grote kale vlakte ineens eindigt in een verticale afgrond van maar liefst 1050 meter hoog. Je voelt je net een vogel als je er op de rand van de afgrond ligt.

 

Ajith heeft op de route regelmatig een leuke stop voor ons, waar we meer leren kennen over de cultuur en lokale gebruiken. Kokosbomen, zo leren we, worden van top tot teen gebruikt, als bouwmateriaal, en voor bemesting, olie, touw en natuurlijk de kokosmelk die als basis wordt gebruikt voor de overheerlijke curries. Op de foto hierbeneden is de vrouw een boemboe aan het maken, gemaakt van verse kruiden en specerijen die samen een heerlijke geur verspreiden. Ik zou jullie graag die geuren laten ruiken, maar daarvoor moeten we nog iets uitvinden!
 

 

In Trincomalee hebben we een dagje vrij en die kans nemen we dan ook aan om de stad te bekijken. Het is er niet zo toeristisch en we zijn dan ook de enige toeristen. Twee jongens fietsen zelfs tegenelkaar aan als ze hun nek verrekken om ons met interesse na te kijken. Op het strand zijn wel 25 vissers samen aan het werk om een gigantische vangst binnen te trekken. In hun grote net zat met gemak een ton vis.

We hebben een goede chauffeur, die naar eigen zeggen ‘op zijn gevoel’ rijdt. Dat moet ook wel, want regels zijn er weinig. Hier wordt de weg gedeeld door wandelaars, fietsers, brommers, auto’s, vrachtwagens en bussen. Toeterend wordt een tweebaansweg hier zomaar vijfbaans, alles haalt zich in twee richtingen tegelijk in.

In de Tempel van de Tand in Kandy zien we de dagelijkse ceremonie waar vele duizenden mensen op af komen. Het is er dan ook een drukte van jewelste, zeker omdat er ook veel kinderen in witte uniformen op schoolreisje zijn. Ze vinden het prachtig om met ons te praten en te lachen. Iedereen wilt de trap op naar boven in de tempel. Hier is een gouden kist te vinden waar de tand van Boeddha in ligt. Al duwend tussen de pelgrims met offers in hun handen, voornamelijk paarse en gele lotusbloemen die heel kenmerkend geuren en witte jasmijnbloemetjes, komen we aan in de drukke ruimte waar wordt geofferd en gemediteerd en waar we een glimp opvangen van de gouden kist.

Kolonisten hebben ook hier eeuwen gezeten. Net als in Maleisië zijn hier Portugezen, Nederlanders en Engelsen geweest, met name voor de specerijen, thee, kaneel, koffie, rubber, hardhout en edelstenen. Overal zijn overblijfselen te vinden, zo ook in Trincomalee, waar we een kerkje bezoeken en Fort Frederick. Galle is het best bewaard. Het is een versterkte stad in de vorm van een ster, met de azuurblauwe Indische Oceaan op de achtergrond. Het bekende embleem van de VOC (Vereenigde Oostindische Compagnie) is hier in Azië overal regelmatig te vinden, zo ook in Galle.

 

 

Sri Lanka heeft nog veel wildreservaten. In het wildreservaat Yala National Park hebben we geluk: we zien er twee luipaarden! Ze liggen rustig te wachten tot de schemering invalt en ze kunnen gaan jagen. Ook spotten we er olifanten, mangoesten (een katachtig roofdier), ooievaars, flamingo’s, krokodillen, hagedissen, varanen, leguanen, wilde zwijnen, ijsvogels, papegaaien, groene bijeneters (op de foto), adelaars, herten en waterbuffels. Het park ligt aan de Indische Oceaan en is nu, buiten het moessonseizoen, erg droog en stoffig. Omdat een groot deel is afgesloten voor mensen, is het erg druk in het park met halfopen safarijeeps.



Ondertussen hebben we er al meer dan honderd dagen op zitten, maar gelukkig is de reis nog lang niet ten einde. We zijn een paar dagen in Hong Kong. Daar laten we Azië achter ons en komen we aan in Oceanië. In Nieuw-Zeeland zullen we de komende weken doorbrengen. Nieuw-Zeeland verwacht in het komende weekend een tropische storm, Lusi, met zware regenval en wind tot gevolg. We hopen dat de cycloon in kracht afneemt en dat de schade beperkt blijft. Nieuw-Zeeland heeft al genoeg meegemaakt en zeker Christchurch na zijn zware aardbeving van enkele jaren geleden.