Olifantenparadijs

Thailand is onze volgende bestemming. De laatste maanden is het erg onrustig, er is ongenoegen onder de Thaise bevolking over het parlement en met name de premier. Het land raakt langzaamaan verscheurd in twee kampen, voor en tegen de huidige regering. Men verwacht dat de onrust alleen verder toeneemt in de komende dagen naar de verkiezingen op 2 februari toe. Links en rechts zien we demonstraties, al zijn deze nog relatief klein. We besluiten dan ook maar om het vliegtuig naar Maleisië te nemen op 31 januari. De acties worden ‘Bangkok Shutdown’ genoemd, het laat niets te raden over, de kans bestaat dat we anders vast zitten in Thailand. In vorige tijden van onrust werden er complete vliegvelden platgelegd en zijn tientallen doden en duizenden gewonden gevallen. We hebben onze tijd in Thailand dan ook noodgedwongen moeten aanpassen. We slaan Bangkok en de prachtige eilanden in het zuiden over en vliegen direct door naar Chiang Rai, een kleine stad in het bergachtige noorden.

De witte tempel in Chiang Rai heeft een brug over de hel. Honderden handen proberen Yoni naar beneden te trekken, maar ze heeft gelukkig de overkant gehaald.

In Chiang Rai vormen insecten de rode draad voor ons; Yoni wordt gebeten door insecten, ik eet ze op.

's Nachts krijgen we bezoek van bed bugs. Yoni wordt gebeten door deze kleine insecten die hier in het matras zitten en ’s nachts gulzig het bloed opzuigen van nietsvermoedende slapers. Ze houdt er een paar rode bulten aan over, en een streep van drie centimeter lang waar de bed bug waarschijnlijk heeft gelopen en gebeten.

Iedere zaterdagavond wordt Chiang Rai omgebouwd tot een gigantische markt. We beleven er een prachtige avond. Honderden stalletjes met eten, kleding, souvenirs en de lokale Gerard Joling op het plein, een dolle boel. In het noorden van Thailand worden nog veel insecten gegeten. Logisch eigenlijk, ze zijn erg voedzaam. Ik hou wel van culinaire hoogstandjes, en dus laat ik me een zakje verse wespen bereiden. Ze worden levend uit de bak gevist, daarna gekookt, en in de wokpan gebakken met wat kruiden. Het blijkt best lekker! Het hele zakje gaat eraan, maar liefst 40 heerlijke wespen.

Ja, dat is een wesp in mijn mond

Met de bus vertrekken we naar Chiang Mai, de tweede stad van Thailand. Een paar dagen doen we lekker rustig aan bij het zwembad. De zon schijnt onverbiddelijk, 33 graden en geen wolkje aan de lucht. Ik word ondertussen bruiner dan een deel van de lokale bevolking, we integreren aardig. Chiang Mai is een oude vestingstad, die ooit geheel ommuurd is geweest. Het heeft een vierkant centrum met vier grote poorten, waaromheen de grachten en stukken vestingmuur nog te zien zijn. Hierdoor is het erg eenvoudig om jezelf te oriënteren, en dat is maar goed ook want aan fatsoenlijke stadskaarten doen ze hier raar genoeg bijna niet. Veel andere bezienswaardigheden dan tempels zijn er niet. We ontdekken een prachtige tempel in het regenwoud, waar we een heerlijke morgen beleven. Wat Umong Thera Jan heeft meer dan 700 jaar oude tunnels, waarin verschillende Boeddha’s in kleine nisjes te vinden zijn. 

Er is een meertje met daarin honderden meervallen die brood gevoerd krijgen van de bezoekers, wij doen mee. In de Boeddhistische cultuur zijn meervallen heilig en het voeren zou geluk moeten brengen. Tot nu toe gaat het allemaal nog erg goed tijdens onze reis, we hebben weinig problemen ondervonden. Echter, in Amerika (het land waar van wij dachten dat we daar het veiligst zouden zijn) blijken onze beide creditcards geskimd door de Russische bende die veel in het nieuws is geweest. Het is een hele onderneming om die te vervangen.

In Chiang Mai zijn veel restaurants met heerlijke Thaise curries en Pad Thai (een eenvoudig noodlegerecht met lenteui, omelet, pindas en garnalen). Ook zijn er de nodige bars waar door het barpersoneel meer wordt gedaan  voor de bezoekers dan alleen drankjes inschenken...

Net als in Afrika leven er in Azië olifanten. Er zijn kleine verschillen tussen de olifanten uit de twee continenten. De Aziatische olifant is iets kleiner (sommige zijn toch nog meer dan drie meter hoog), ze hebben kleinere oren en wegen 3000 tot 5000 kilo.

Ze worden in buurland Myanmar (het oude Birma) nog steeds ingezet voor de illegale houtkap. In Thailand is dit sinds 1985 verboden, alleen zijn hierdoor veel olifanten werkloos geworden en zwerven rond in de bossen. Helaas worden er veel uit de bossen gehaald en nu misbruikt om er toeristen op rond te rijden en te bedelen in Bangkok. Dit vormt nog een tegenstelling met Afrika, waar er in veel landen al jaren een goed wildbeheer is. Hier in Azië zijn er helaas nog geen reservaten met grote hekken om de wilde dieren te beschermen tegen stropers. Het zijn prachtige dieren, en we willen ze dan ook graag eens van dichtbij meemaken, alleen wel op een verantwoorde en diervriendelijke manier.

We komen uit bij het Elephant Nature Park, een waar olifantenparadijs aan een kleine rivier in de bergen. Hier beleven we een onvergetelijke dag. Aan rijden op de olifanten doen ze hier niet. Ze mogen hier met hun vaste begeleider (‘Mahut’) vrij rond trekken in het reservaat en worden de hele dag door heerlijk verzorgd. Lek, de vrouw die het reservaat in 1995 gestart is, heeft al 40 olifanten gered door ze op te kopen van hun eigenaars. Soms koopt ze zelfs de begeleider en de hele familie erbij tegen kost en inwoning, aangezien ze vroeger ook leefden van de olifant. Enige verschil is dat het nu op een olifantvriendelijke manier moet gebeuren. Geld verdienen hoeven ze niet meer, want bezoekers als ons zorgen voor de nodige centjes om 3500 kilo voer per dag mee te kopen  voor de 37 jumbo’s en om het reservaat mee te onderhouden.

De Aziatische olifant eet al gauw 100 tot 150 kilo bladeren, groenten en fruit per dag

Om olifanten tam te maken en te houden moeten ze stelselmatig mishandeld worden op gruwelijke wijze, ze worden bijvoorbeeld met houten staven met spijkers erin achter de oren of op de kop geslagen of men schiet met pijlen in de ogen om de olifant te ‘breken’. We zien blinde olifanten, en anderen hebben gebroken poten omdat ze zijn aangereden door een auto in Bangkok, of hebben een doorgezakte rug van het houtslepen in de bossen en missen een deel van een voet door een landmijn. Hartverscheurend, zeker omdat ze verdomd slim zijn  en ‘een geheugen als een olifant hebben’, maar je kunt echt zien dat ze nu gelukkig zijn en van hun oude dag kunnen genieten zoals dat hoort. En dat mag ook wel, want verschillende zijn de 80 jaar al gepasseerd!

Wat deze dieren met hun slurf kunnen is onvoorstelbaar. Het is echt een soort van hand voor ze. Het meest grappige moment is toch wel wanneer Yoni de laatste restjes meloen voert. De jumbo zet zijn stofzuiger aan en zuigt met zijn slurf de stukjes meloen op om ze daarna op te smikkelen. 

Ze vinden het ook heerlijk om in het water te zitten en gewassen te worden. Dit ritueel komt iedere dag terug. Alleen direct na het wassen spuiten ze zichzelf weer vol met modder tegen de zon, dus lang kunnen we niet genieten van het resultaat van ons schoonmaakwerk.

Ondertussen zijn we aangekomen in Maleisië. De eerste dagen brengen we door in Kuala Lumpur, waarna we doorvliegen naar het noorden, om dan weer terug te zakken naar Singapore, via verschillende eilandjes, het oudste regenwoud ter wereld, Taman Negara en vele andere hemelse plekjes.