Een ontmoeting met President Obama, midden in de jungle

Hopelijk heeft iedereen een heerlijke Kerst gehad. We wensen iedereen nu alvast een knallend begin van 2014!  Gisteravond zijn we heelhuids aangekomen in Tokyo, Japan. De eerste sushi is al verorberd.

 

 

Hierbeneden een verslag over een geweldige ervaring op Oahu, Hawaii. Er volgt nog een verslagje over de rest van Hawaii, want dat willen we niet zomaar overslaan.

 

Voor tweede Kerstdag heeft Yoni een jungletocht gevonden. In de tropische bergen boven Honolulu ligt een mooie waterval, Manoa Falls. We nemen de lokale bus en na een korte wandeling komen we aan bij het begin van de trail. Hier lijkt volledig Hawaii Five-0 politiekorps met hun auto’s te staan. Zeker twintig politieagenten en bijbehorende auto’s staan aan het begin van de jungle met blauwe zwaailichten.

 

Eerste gedachte: hier is iets niet pluis. We mogen niet door en moeten wachten, maar waarop? We worden gefouilleerd, tassen worden gecontroleerd.. Na een paar minuten mogen we doorlopen. Naast de kant van het pad staan militairen met snipergeweren, waarschijnlijk zitten er nog meer tussen de bamboescheuten.. Langzaamaan begint het te dagen, de Obama’s zijn ook nog op Hawaii!
 

Hier staan drie toeristen. De rest is van de presidentiële geheime dienst.

We lopen door, en ondertussen komen we verschillende mannen en vrouwen tegen in de meest afschuwelijke Hawaii-hemden die we ooit bijelkaar hebben gezien. Alsof ze de lokale souvenir-outlet hebben leeggekocht (waarschijnlijk wel), maar wel in maatje XXL, want er zit een dik kogelwerend vest onder. Allemaal hebben ze een ster op hun borst, en dragen ze pistolen en machinegeweren.

 

Er komt een groepje kinderen aan, waaronder de twee dochters van Obama. Na een paar minuten komen we First Lady Michelle Obama tegen, die ons netjes hallo zegt. Iedere keer moeten we wachten langs de kant van het smalle paadje. Foto’s zijn absoluut niet gewenst, dat op zich wel logisch is aangezien ze hier ook maar hun welverdiende vakantie komen vieren.

 

En na nog een paar minuten komt er een groep aan van vijftien personen. Eerst de nodige Hawaii-hemden. Dan een bekend gezicht: Mr. Barack Obama himself! Zonder kogelwerend vest, gewoon in een korte kakibroek en een shirtje en op hardloopschoenen. Best link voor een president, het paadje waar we op lopen is erg glibberig van de modder en erg steil.

 

Mr. President komt rustig aan lopen, heerlijk genietend. Ondertussen vraagt hij aan ons: ‘How are you today, guys?’, waarop wij bijna sprakeloos ‘we are doing fine’ antwoorden. Er wordt geen tweede Kerstdag gevierd in Amerika. Toch wenst hij ons een fijne Kerst, schudt ons de hand, kijkt ons eens goed in de ogen en loopt rustig door.

 

En wij blijven nog sprakelozer achter. Dit is precies wat een wereldreis een WERELD reis maakt!

 

Een verslag van de lokale media vind je via deze link:

http://www.staradvertiser.com/news/breaking/20131226_First_family_goes_for_postChristmas_hike.html

 

 

 

Op naar Japan!

Backpackend met de metro door Tokyo

Stuiteren tussen de gokkasten in Las Vegas en bijkomen in de wildernis

Ho Ho Ho!

Sinds we onze laatste blog hebben geschreven hebben we een afstand van 5000 kilometer afgelegd in onze Jeep Patriot. Het is een reis van contrasten, met ontzettend veel verschillende indrukken. Regen hebben we al een maand niet meer gezien, we hebben alleen een avond sneeuw gehad in de bergen. 

Even voor Las Vegas ligt Death Valley. Dit is een binnenzee, die duizenden jaren geleden is opgedroogd na de laatste ijstijd. Je rijdt hier dus als het ware vanaf de bergrand de zeebodem op, waarbij je ongeveer 1,500 meter daalt naar een niveau van -100 meter onder zeeniveau. Daarmee is het één van de laagste punten op aarde. Het zeezout ligt dan ook nog langs de weg. Na zonsondergang is het hier het doodstil en uitgestorven, en bij Badwater zijn we dan ook meer dan een uur lang niemand tegengekomen behalve miljoenen sterren aan de hemel. Heerlijk gevoel van vrijheid geeft dat.

De overgang tussen de woestijn en de psychedelische lichtkermis van Las Vegas kan bijna niet groter. Je kunt er door een hallucinatie van Parijs, Venetië of New York lopen, met de bijbehorende Eiffeltoren, kanalen of zelfs een achtbaan door het casino. Achter de duizenden gokkasten in ons hotel (of casino, hoe je het wil noemen) blijven echt dag en nacht mensen zitten. Zo’n casino is echt een tijdloze ruimte, nergens vind je een klok of een raam.

De laatste week staat in het teken van wildernis. Verschillende nationaal parken hebben we bezocht, Zion Canyon, Bryce Canyon, een tweede Red Rock Canyon (nu met nog rodere torens van steen) en als toetje Grand Canyon. Allemaal hebben ze een eigen karakter.

Zion is een prachtig natuurgebied waarin je door een grote vallei loopt gevormd door wind en water. De lagen steen stapelen tot een kilometer hoog. Hier is het nog aardig stil in de morgen, en we zijn dan ook lang bijna de enigen in het park. Bryce is gevormd uit een vallei van meer dan een kilometer diep, met tegen de bergwand duizenden hoodoos, torens van zandsteen. De kleuren zijn geweldig in het felle licht. De metalen in het gesteente maken het geel, oranje, beige, rood, grijs, zwart, en het zit allemaal in duidelijke lagen opelkaar. En de sneeuw is hier echt de slagroom op de taart. Grand Canyon was erg diep. Je staat er voor een afgrond van honderden meters verticaal omlaag. De Colorado rivier stroomt maar liefst bijna twee kilometer lager! De witte schuimkoppen op het woeste water zien we van boven nog. Wat een prachtig land is dit toch!

Onze motels komen vaak zo uit het script van een horrorfilm. Zo zijn we in het ene motel helemaal alleen (en dan is de was doen in het pikkedonker in een klein washok best wel creepy) en is er in de wijde omtrek geen open restaurant te vinden, waardoor we moeten leven op chips met kaasdip. En in een ander motel zijn drie kamers bezet, eentje door een sheriff in functie op doorreis, een door een vrachtwagenchauffeur en eentje door ons.. Wel hebben ze stuk voor stuk een adembenemend uitzicht op de bergen.

We vinden het echt een voordeel om hier in het winterseizoen te zijn. Al kunnen we niet alle trails wandelen vanwege sneeuw en ijs op de paden, omdat het zo ontzettend rustig is lijkt het soms alsof we alleen op de wereld zijn. Om eens een echte trail te lopen van een paar dagen lang kom ik graag nog eens terug.

De laatste stad voor onze eindstop van de rondreis door het westen van de VS is San Diego. Deze stad bevalt ons wel, met een leuke sfeer. Coromandel Island is een schiereiland voor de kust van San Diego. Hier krijgen we het echte zondagmorgengevoel, met een wandeling langs het strand en daarna een heerlijke Mexicaanse brunch in een brasserie met zeezicht. In de dierentuin van San Diego zijn alle dieren te vinden, en de dierentuin zelf is ook nog eens mooi aangelegd met veel groen.

Morgenvroeg nemen we het vliegtuig naar Hawaï, Kerst vieren op het strand!

We wensen iedereen fijne Kerstdagen!

Dwars door Amerika

Lieve lezers,

Allereerst bedankt voor de leuke berichten die we hebben gekregen! We kregen terecht de opmerking dat er geen reacties mogelijk waren op onze blogs zonder een account van Google. Als je een reactie wilt geven, kun je bij 'reageer als' het profiel 'Anoniem' selecteren, daarmee kun je altijd een reactie geven.

We zijn ondertussen begonnen aan onze derde week van de wereldreis en we hebben het geweldig... Elke dag zit vol avontuur en nieuwe verrassingen. In onze laatste blog zijn we gebleven bij ons verblijf in Miami bij mijn neef Erik. De laatste dag hebben we aan het zwembad gelegen met tante Marleen en Erik's zoontje Christopher en daarna hebben we met zijn allen nog een keer samen gegeten. Het was een hele leuke tijd samen en vooral ook fijn om de familie beter te leren kennen. Dankjewel Erik en Marleen voor de gastvrijheid!

Op 5 december namen we de vlucht van Miami naar Los Angeles. De eerste twee dagen hebben we in Los Angeles doorgebracht. We hebben de Walk of Fame gelopen op Hollywood Boulevard en de grote Hollywood letters bekeken waarnaar we via Mulholland Drive naar Beverly Hills zijn gereden. Venice Beach, Santa Monica en Malibu blijken toch allemaal een eigen karakter te hebben hoewel het allemaal deel uitmaakt van Los Angeles. Om in de avondspits van het vliegveld naar het hotel op Sunset Boulevard te rijden kostte ons maar liefst 1.5 uur filerijden. Ik heb nog nooit zoveel rijbanen naast elkaar en in lagen boven elkaar gezien en met zoveel verkeer als hier in LA.

Vanuit LA zijn we naar Monterey gereden, een perfect kustplaatsje, alles erop en eraan, zelfs zeehonden in de haven. Hier hebben we de echte Amerika-ervaringen gehad (tenminste zoals ik het me altijd voorstelde); echte motels met een parkeerplaats in het midden en 1 of 2 verdiepingen hoog. 's Avonds hadden we ook onze kleren in bad gewassen en gezien het feit dat het niet snel droogde zijn we naar een echte wasserette gereden om daar alles toch maar in de droger te doen. Een kwartje in de machine en gezellig wachten tussen de locals die daar op zaterdagavond met de hele familie de was komen doen.

De dag erna zijn we over de 17 Mile Drive gereden en langs Pebble Beach, daar zagen we zoveel zeeleeuwen echt ongelooflijk! Zoiets had ik eerder alleen op National Geographic gezien. Aangekomen in San Francisco blijkt dit inderdaad een van de mooiste steden in Amerika te zijn. De stad staat vol met gerestaureerde Victoriaanse huizen waardoor het lijkt of je door een dure buurt in Engeland loopt. Wat echt opviel was het enorme hoogteverschil in de straten en dus ook de steile wegen die daarbij hoorden. Straten hebben al gauw een stijgingspercentage van 15-20 procent. De Golden Gate Bridge was ook echt enorm groot en tof om overheen te lopen en natuurlijk zijn we in de bekende Cable Car door de stad gereden.

Gisteren zijn we naar Yosemite geweest met de lokale busverbinding, dit vanwege de sneeuw. Je mag het park niet in zonder sneeuwkettingen en die mogen we niet met onze huurauto gebruiken. Yosemite ziet er geweldig uit in de sneeuw en we waren blij met onze thermokleding en de bergschoenen! Helaas konden we niet naar Sequoia door het slechte weer, daar rijden helaas geen shuttlebussen. Daarom zijn we naar Red Rock Canyon park gegaan, ook echt super! Het landschap bestaat uit grote zandsteenrotsen die zijn uitgesleten door regen, wind en smeltwater. Vannacht overnachten we in de woestijn in een motel en morgen op naar Las Vegas.

Wat mij vooral opvalt is (en ja ik weet het iedereen heeft het al zo vaak gezegd) dat in Amerika alles inderdaad 3 keer zo veel/groot is. Dit is ook echt zo met het eten. Vanmorgen gingen we ontbijten bij IHOP (International House of Pancakes) en nadat de serveerster al voor de derde keer was komen vragen of ik een besluit had kunnen maken uit de enorme kaart koos ik voor de cheesecake pancakes met frambozen. Ze knikte ja en vroeg wat ik daar als combo bij wilde hebben. Als combo? Ik dacht eigenlijk alleen met pannenkoeken al meer dan genoeg te hebben, maar goed een combo, dus koos ik voor het kleinste beschikbaar: 2 gebakken eieren, 4 worsten en Hash Brown (gebakken aardappelflinters). Ik heb nog nooit zoveel ontbijt bij elkaar gezien. De pannenkoeken alleen al waren meer dan 2 maal een diner bij de Pannenkoekenbakker en dan kwam daar de rest nog bij, en dat alles voor omgerekend 6 euro!! Het is geweldig om dit allemaal eens mee te maken en we genieten dan ook van elke dag hier samen. We voelen ons de koning te rijk en het maken van deze reis was zeker het beste besluit dat we ooit hadden kunnen maken :).

Liefs Bram en Yoni

Van Curaçao naar Miami!

Lieve mensen,

Hier ons eerste berichtje vanuit Amerika! Het gaat super goed met ons en we zullen even beginnen bij het begin. De week voor vertrek zijn we nog druk bezig geweest met het appartement leegruimen en hebben gelukkig nog beide auto's kunnen verkopen. Dinsdag 26 november zijn we 's morgens vanuit Düsseldorf vertrokken naar Curaçao. Na een vlucht van ongeveer 10 uur kwamen we aan bij Willemstad. We hadden een hotel in de Jan Thiel baai en besloten om gezellig de bus te nemen in plaats van een taxi (als backpacker moet je op de kosten letten...). Tegen de tijd dat we bij het hotel aankwamen hadden we toen al het halve eiland gezien.

 

De eerste twee dagen vooral lekker uitgerust en op het strand gelegen. Daarna hebben we een auto gehuurd en zijn we rond gaan rijden over het eiland. We zijn naar Boka Tabla geweest, Westpunt, Lagun Beach en vele andere plaatsjes. Jan nog bedankt voor de tip van Playa Lagun want Bram heeft hier inderdaad met schildpadden en pijlinktvisjes kunnen zwemmen! Bij ons appartement hadden we ook een echt huisleguaan die elke morgen zijn witte bloemenontbijt kwam halen bij de boom bij ons balkon.

  

Toen we de zondag naar het vliegveld wilden rijden zagen we dat de band van de auto stuk was, maar gelukkig zat het verhuurbedrijf heel dichtbij. We zijn hier toen naartoe gereden en na het betalen van 10 gulden (4 euro) kregen we een nieuwe auto en konden rustig naar het vliegveld rijden. Zondagavond zijn we toen van Willemstad naar Miami gevlogen.

 

 

 

In Miami konden we bij mijn neef slapen. Toen we aankwamen hebben we dus onze huurauto opgehaald en zijn toen naar Wellington gereden. Amerika is heel anders dan Curaçao, veel groter en massaler. Een weg heeft hier al snel 8 rijbanen en ik ben blij dat Bram de chauffeur is aangezien ik even moet wennen aan het Amerikaanse autorijden. Die avond nog even bij Wendy's gaan eten (waar je vierkante hamburgers kan krijgen) en toen snel door naar mijn neef Erik.

Bij Erik aangekomen bleek mijn tante Marleen er ook al te zijn, dit was heel fijn aangezien ik beiden al een heel aantal jaren niet meer had gezien. We mogen gedurende onze tijd in Miami in Erik zijn huis logeren en dat is super! Hij woont in een 'gated community', zo'n 1000 huizen bij elkaar die netjes worden beschermd door portiers. Het is een heel mooi gebied en het voelt echt als een vakantiepark met de palmbomen en de grote grasvelden.

's Morgens maakt Marleen steeds ontbijt voor ons en ze had zelfs echt Duits brood met Gouda kaas meegenomen, dus we voelden ons toch ook een beetje in Nederland. Het is wel grappig om dialect te spreken hier in Miami en om handdoeken terug te zien die wij thuis ook hadden (had Marleen meegenomen uit NL). De eerste dag hebben we vooral in en rondom het huis gezet en hebben Christopher ontmoet (de zoon van Erik) en zijn over het park gaan wandelen.

's Middags heeft Erik ons meegenomen in een vlucht met zijn helikopter, dit was echt heel ruig!! We konden om de beurt met hem vliegen en hij is met mij naar het strand gevlogen, over de zee, naar de Everglades en vanuit de lucht heb ik naar Fort Lauderdale en Miami kunnen kijken. Het was een geweldige ervaring om dit alles vanuit de lucht te zien en voelen. Erik had namelijk de deuren uit de helikopter gehaald dus het was een echte 'buitenervaring' en zeker onvergetelijk. Die avond zijn we nog naar Palm Beach gereden, hier hebben allerlei celebrities hun huis zoals Céline Dion, Will Smith etc. Een klein appartementje kost daar 1-5 miljoen US dollar, het is een wijk voor mensen met biljoenen, want miljonairs kunnen die huizen al niet betalen.

  

 

Gisteren zijn we naar Miami gereden en daar hebben we Miami Beach bekeken, de Coral Gables (een hele mooie wijk) en Overtown (downtown Miami). Wellington en Palm Beach zijn kleinere, maar speciale plaatsen in vergelijk tot Miami. Dat is een echte miljoenenstad die veel mensen aantrekt, voornamelijk met zijn Ocean Drive, waar 'zien en gezien worden' voorop staat. Het is een heel mooie ervaring om in Miami te zijn geweest en door de Art Deco wijk te hebben gelopen. Voor nu heb ik dan alles verteld van de afgelopen dagen en de volgende blog zal vanuit West-Amerika zijn aangezien we morgen naar Los Angeles vliegen.

 

Liefs Bram en Yoni

Bijna klaar voor de start!

Nu begint het grote aftellen. Nog precies twee weken en we beginnen aan onze grote reis. Onze eerste stop zal Curacao zijn, waar we een kleine week door zullen brengen, waarna we snel genoeg door zullen reizen naar Miami.

Alle spullen liggen al klaar. Onze rugzakken blijken groot genoeg met nog redelijk wat ruimte voor kleding!

Op het kaartje kun je onze reis volgen. Om meer details te zien kun het kaartje openen door op de link te klikken onder de kaart.  De stappen die nog gaan komen zullen daar aan worden toegevoegd als we weer het volgende vliegtuig, boot, trein of bus pakken.


Wereldreis Bram & Yoni weergeven op een grotere kaart

Huidige locatie:
Roermond

Volgende bestemming:
Willemstad, Curacao
Tijdsverschil met Nederland: -5 uur

 

Handelskade in Curacao met de pontjesbrug

Via deze blog houden we je graag op de hoogte van onze reis. Je kunt je abonneren op nieuwe berichten van ons, of je kunt een reactie op een bericht achterlaten voor ons of ons natuurlijk een mail sturen. We blijven graag in contact met jullie!