Nieuw-Zeeland Part 2: Kiwi family en de ruige natuur van het Zuidereiland

Ongeveer een week geleden zijn we aangekomen in Australië. Een paar dagen hebben we doorgebracht bij vrienden van onze familie, Jeamba en Monique, tot enkele jaren geleden overburen van mij (Bram). Ze wonen nu in Yungaburra op de Atherton Tablelands, in de buurt van Cairns. We hebben veel tijd doorgebracht rond de boerderij en de omgeving verkend met de familie. Dankjewel Jeamba en Monique!

 

Maar Australië komt in een volgende blog, eerst vertel ik nog over het tweede deel van Nieuw-Zeeland. Voor onze laatste week op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland zijn we tussen de wijngaarden van Hawke’s Bay door naar de hoofdstad Wellington gereden. Aan de Kapiti Coast woont familie van mij (Bram). Vince en Lisa hebben ons een ruim appartement aangeboden in hun prachtige Bed and Breakfast, Tudor Manor. De rest van de familie is ook gekomen vanuit andere delen van het eiland en we hebben een prachtige avond samen. Veel van hen heb ik door de jaren heen gezien en anderen zie ik voor het eerst. Vince, Lisa, Nicky, Mike, Jackie, Martha, thank you all for the great time!

 

 

We hebben een paar prachtige laatste dagen gehad op het Noordereiland. Het is één groot sprookjeseiland met groene weides, prachtige baaitjes en hoge vulkanen. Het Zuidereiland daarentegen staat bekend om zijn fjorden, de zuidelijke Alpen, meren en gletsjers. En ook die maken veel indruk op ons. Met de veerboot steken we Cook Strait over, een prachtige tocht van drie uur tussen eilanden en fjorden door naar de overkant, het Zuidereiland.



Nelson in Marlborough is een oud vissersstadje waar nu veel wijn vandaan komt.

We beginnen het tweede deel van onze rondreis in Abel Tasman National Park. Vroeg in de morgen varen we met een speedboot naar het park. Hier maken we een lange wandeling over kliffen, langs een kristalheldere zee. Met laag tij steken we een baai over om een stuk af te snijden, door de koude modder, net een wadloop. Er is bijna niemand en dat maakt het nog specialer.

Zonsopgang bij Abel Tasman National Park, met laag tij. Bij hoog tij staat hier vier meter water.




Verder naar het zuiden rijden we langs Cape Foulwind en Tauranga Bay, waar we zeehonden zien spelen als kleine kinderen tussen grote rotsen in een onstuimige zee. Op veel plaatsen hangt een zeemist van de ruwe golven die de kust mystiek maakt. Rijden over de slingerende wegen langs de kust is heerlijk.

 

 




De Pancake Rocks maken hun naam waar. Ook de Chimney is geweldig, het is een ‘blowhole’ waar zeewater metershoog door omhoog spuit bij hoog tij.








Onderweg komen we regelmatig de meest aparte verkeerssituaties tegen. De rotonde en de éénbaansbrug met een spoorlijn eroverheen is het leukste (en spannendste). Je moet dan niet alleen uitkijken voor auto’s: een trein gaat altijd voor en kan van beide kanten komen…

Hier zijn ook gletsjers te vinden, wel 150 zijn er in totaal. Twee ervan zijn speciaal, Franz-Josef en Fox, ze lopen voor meer dan 13 kilometer van 3000 meter tot bijna op zeeniveau, waar het meer dan de helft van het jaar niet vriest. Maar omdat deze gletsjers worden gevoed door heel veel regen en sneeuw kunnen ze zover dalen. Met een kleine klim kun je daarom al tot aan de voet van de gletsjers komen.

De helikopter vliegt recht boven de gletsjer, bij zo'n grote ijsmassa voel je je erg klein.

Nieuw-Zeeland levert een constante strijd met de elementen. Het land blijft constant veranderen en ontwikkelen. Wekelijks zijn er aardbevingen en iedere 5 tot 10 jaar barst er een vulkaan uit. En als het land rustig is, kunnen er alsnog vanuit de oceanen grote cyclonen overtrekken. Het levert prachtige landschappen op, met groene rollende heuvels en vruchtbare lavagrond, maar vaak moet men een meerdere erkennen in Moeder Aarde. 

 

Christchurch heeft zware aardbevingen doorgemaakt in 2010 en 2011. Bij de laatste aardbeving is de gehele binnenstad in luttele seconden verwoest en zijn 185 mensen omgekomen. Nog steeds, meer dan drie jaar na dato, zijn de tragische gevolgen nog overal te zien, zoals de grote kathedraal die grotendeels is ingestort. 

 

 

Van de 3000 gebouwen in het centrum moet meer dan de helft geheel worden afgebroken of gerenoveerd en deze zijn afgesloten vanwege instortingsgevaar. Hele wijken zijn al gesloopt en weer opgebouwd. Straten liggen open, en bruggen zijn afgesloten. Nog overal staan winkel- en kantoorgebouwen die halsoverkop zijn verlaten op die rampzalige middag. De kleding en reclame hangt vaak nog in de etalage. De stad maakt grote indruk op ons, we zijn er twee dagen stil van geweest. Als we een lokale vrouw ontmoeten vertelt ze dat ze nog steeds iedere dag opschrikt, zelfs een voorbijrijdende bus is genoeg om in gedachten weer terug te gaan naar dat moment, laat staan een aardbeving die hier regelmatig plaatsvindt, het blijft een onstabiele regio.

De wil van Christchurch om verder te gaan is terug te zien in Project Re:START. Het is een winkelstraat gemaakt van zeecontainers, als een oase van leven midden tussen de verlaten en verwoeste gebouwen.

Langs grote meren met water glad als een spiegel zien we prachtige zonsondergangen. En dan, als de vuurrode zon achter het water en de bergen verdwijnt, dan komt er een sterrenhemel tevoorschijn die ons versteld doet staan. De heldere sterren van het Southern Cross staan duidelijk aan de hemel, ze geven perfect het zuiden aan.

 

 

 

Nog een ander natuurwonder zijn de fjorden, waarvan Milford Sound de bekendste is. Een zeetong loopt hier ver het land in, achtergelaten door nog grotere gletsjers uit de laatste ijstijd. We lopen hier naar Key Summit, een leuke klim met indrukwekkende vergezichten over de bergtoppen en valleien als toetje.

 

Schapen genoeg hier. De laatste jaren zijn wel veel schapen ingeruild voor melkkoeien, om de sterk groeiende Aziatische markt te bedienen. Zo waren er vroeger maar liefst 60 miljoen schapen, nu zijn er nog 30 miljoen over, 8 schapen op iedere Nieuw-Zeelander.



Baldwin Street in Dunedin is het steilste straatje ter wereld. Deze foto zegt waarschijnlijk genoeg, het is alsof je tegen een muur aankijkt. Er is een stijgingspercentage van 35%. De Keutenberg met ‘maar’ 22% is er niets tegen!



 

 

Nieuw-Zeeland heeft onze verwachtingen meer dan waar gemaakt. Het zijn twee eilanden met enorm veel afwisseling in natuur en klimaat. We begrijpen wel waarom de Kiwis zo vriendelijk en behulpzaam zijn. Het is een afgelegen land, maar daardoor is het ook ongerept en puur gebleven. Dat zie je in alles terug.

Over een paar dagen pikken we in Cairns onze camper op. Waar we eerst dachten om een auto te huren, hebben we toch besloten om een camper te nemen, we willen deze manier van reizen graag eens meemaken. En welk land is daar nu beter geschikt voor dan Australië...